Zastanówmy się nad powyższą nauką, zawartą w przypowieści naszego Zbawcy, w której gospodarz wysyła swych służących do winnicy, a następnie w różnych porach dnia wychodzi, spotyka na rynku wielu próżnujących, gani ich ostro mówiąc: „Czemu tu stoicie cały dzień próżnujący” i usilnie wzywa ich do pracy: „Idźcie i wy do winnicy mojej”. Nie ulega wątpliwości, iż robotnikami w winnicy są wszyscy ludzie, którym Bóg rozkazuje troszczyć się o zbawienie własnej duszy, iżby kiedy mogli w niebie otrzymać nagrodę za swą pracę; jednakowoż praca nad zbawieniem własnej tylko duszy nie zasłoni Tercjarzy, synów duchownych Św. O. Franciszka przed zarzutem „próżnujących” i nie daje im prawa do nagrody w niebie; ona dalej nie odróżnia ich od innych ludzi, a nawet od nierozumnych stworzeń, które zmierzają do celu wyznaczonego im przez Stwórcę. „Wszystkie stworzenia głoszą wspaniałość i wszechmoc Boga” mówi prorok Pański (Ps. 18. 2.), wszystkie stworzenia pracują każde w swym zakresie i spełniają swe zadanie stosownie do swej natury. Niebo ze swymi drogami gwiaździstymi, ziemia ze swoją żywnością i wieczną zmianą, rośliny ze swoim wzrostem i owocami, zwierzęta ze swymi popędami i dziełami, gwiazdy ze swym wspaniałym światłem, morza ze swą równią i falami, ptaki ze swym śpiewem, rzeki, źródła, kwiaty, wszystko co istnieje chwali Stwórcę, gani nas i zdaje się mówić do nas: „Co tu stoicie cały dzień próżnujący”. Synowie św. Franciszka, czemu nie naśladujecie św. waszego ojca, który pałając żądzą chwalenia Stwórcy, przebiegał świat, by pozyskać dla Boga dusze i serca ludzi .
