Maryja jest najdoskonalszym arcydziełem Najwyższego

,,Maryja jest najdoskonalszym arcydziełem Najwyższego, którego znajomość i posiadanie zastrzegł On dla siebie".

św. Ludwik Maria Grignion de Montfort

Obraz Matki Bożej Ostrobramskiej, Matka Boża Miłosierdzia, Królowa Korony Polskiej.

Św. Augustyn: Śmierć której ludzie się boją...

 

Słowa Papieża Innocentego XII do polskiego Hetmana

 

XIV Niedziela po Świątkach. Kazanie, X. Rafał Trytek

         XIV Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego – 25. sierpnia 2024

Kazanie – X. Rafał Trytek

W imię ♰Ojca i ♰Syna, i ♰ Ducha Świętego.   Amen

        Umiłowani w Panu Jezusie. Dzisiejsza Ewangelia powołuje nas do wielkiej Wiary, która musi mieć ten praktyczny wymiar w postaci wzgardzenia wszystkim tym, co samo w sobie jest dobre. Bo i żywność, i przyodziewek są rzeczami dobrymi, które mają służyć nam do tego, byśmy dzięki nim doszli do nieba, byśmy korzystali z tych wszystkich dobrych rzeczy, by nie zasłabnąć w drodze do nieba. Ale jak wiemy, właśnie, w takich codziennych rzeczach, które są potrzebne, kryje się wielkie niebezpieczeństwo. W tym ubóstwieniu rzeczy, które same z siebie są dobre, w postawieniu stworzenia na miejscu Stwórcy. To jest jedna z najprostszych pokus, by z tego, co jest potrzebne do codziennego życia, co jest samo z siebie dobre, zrobić cel naszego życia. I widzimy, że bodaj większość ludzkości daje się nabrać na to, by zajmować się tymi rzeczami, które stanowią taką esencję czy główną część codziennego życia. Zabieganie o rzeczy potrzebne do życia. I to może być takim wielkim niebezpieczeństwem, dlatego, że samo z siebie jest dobre. Mieć dom jest dobrym, mieć pożywienie i jest to dobre, by mieć w co się ubrać.

Heretyk nie jest członkiem domu Bożego

 

N.M.P. Jasnogórskiej

 

25.VIII św. Ludwika króla wyznawcy Patrona tercjarzy franciszkańskich

 

LITANIA do świętego Ludwika Wyznawcy

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu święty Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Święta Panno nad Pannami, módl się za nami.

Niezwykła modlitwa, która uwalnia 1000 dusz z czyśćca

 

             Św. Gertruda przyszła na świat 6 stycznia 1256 roku na terenie dzisiejszych Niemiec. Jej rodzice zmarli kilka lat później, więc 5-letnią dziewczynkę powierzono na wychowanie siostrom cysterkom w Helfcie. Gertruda spędziła w klasztorze w Helfcie całe swoje życie – najpierw jako uczennica, a następnie jako zakonnica. Dziewczynka odebrała od sióstr staranne wykształcenie teologiczne i humanistyczne. Bardzo lubiła się uczyć. Studia pochłonęły ją do tego stopnia, że zapomniała o ich celu – Bogu. 27 stycznia 1281 r. przeżyła głębokie doświadczenie Boga, które określała jako mistyczne zaślubiny z Boskim Oblubieńcem. Od tej chwili jej miłością była nie nauka, ale Bóg. Jezus ukazywał jej się w licznych objawieniach. Gertruda doświadczała też nadprzyrodzonych ekstaz i proroczych wizji. Opisała je w dziele „Objawienia”. Mistyczka zmarła w listopadzie 1302 r. Jest patronką Ameryki Południowej i początkowo była czczona właśnie tam. Jednak na prośbę króla Polski Augusta II Sasa, papież Klemens XII w 1732 roku rozciągnął jej kult na cały Kościół.

O. Maksymilian Maria Kolbe: Biedni Żydzi

  

                   Bóg zawsze jest — w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. W czasie powołał do bytu z niczego istoty duchowe, obdarzone rozumem i wolną wolą. Jako takie, dobrowolnie miały sobie wyznaczyć przyszłość — odbyć próbę wierności. Część, choć stworzenia. nicość sama z siebie, sobie przypisuje to. czym jest i chce się stać równą Bogu własnymi siłami. Grzeszy pychą. W tejże chwili spotyka ją zasłużona kara — odrzucenie. Wiernych zaś. pokornie wyznających prawdę, że od Boga mają to, czy m są i co mogą i przez Niego tylko, jako źródło bytu. mogą coraz bardziej Go poznawać, kochać posiadać i tak coraz bardziej (o ile się tak wyrazić można) się ubóstwiać. Bóg uszczęśliwił w sobie, w niebie.

I stworzył Bóg też istotę cielesną, i jej dal duszę obdarzoną rozumem i wolną wolą. I tej dal czas próby. Duch pyszny, z dopuszczenia Bożego, zazdroszcząc szczęścia tej istocie, podsuwa jej. By „stała się jako Bóg” własnymi siłami. Człowiek daje się zwieść żądza pychy rodzi nieposłuszeństwo. Rozum jednak ludzki, to już nie jasność poznawcza ducha, więc i wina mniejsza. Pan Bóg zatem nie wymierza kary wiecznej, ale skazuje na cierpienia i śmierć.

22.VIII. Niepokalanego Serca Najśw. MARYI Panny

 

Modernizm jest zbiorem wszystkich herezji

 

Dziś 20. 08. 2024 przypada 110 rocznica śmierci Św. Piusa X / J. Sarto

 

ROZDZIAŁ X.
Ostatnie dni Piusa X

Pius X rządził Kościołem od 4 sierpnia 1903 r. do 20 sierpnia 1914 r. 2-go czerwca tego roku rozpoczął 84ty rok życia.

Wojna zbliżała się, a więc musiał umrzeć. Prze widział on ten wielki przewrót w świecie; nieraz mówił do kardynała Merry del Val, który mu przynosił z rana depesze dyplomatyczne i inne pisma z poczty dnia poprzedniego, po czym przedstawiał Papieżowi różne poważniejsze sprawy: »Cóż to wszystko znaczy wobec tego, co nadchodzi?«… Kiedy indziej mówił: »Nadchodzi wielka wojna: wybuchnie, zanim minie rok 1914«. Pierwszy raz wypowiedział podobne słowa w r. 1911, gdy Włosi wylądowali w Trypolitanii. O kilka miesięcy przed wybuchem wojny Pius X, przechadzając się po ogrodach watykańskich z Mgr. Bressan, rzeki do niego: »Po mej śmierci to będzie naprawdę religio depopulata«. Ostatnie jego słowa podobnie prorocze zostały wypowiedziane w maju 1914 r. do ministra Brazylii, który przybył do Watykanu, aby złożyć papieżowi pożegnalną wizytę.

Kolejne objawienie Matki Bożej Fatimskiej

19 sierpnia 1917 roku (107 lat temu) miało miejsce kolejne objawienie Matki Bożej Fatimskiej trojgu pastuszkom - Łucji, Franciszkowi i Hiacyncie. Tego dnia, w pobliskim Valinhos, Najświętsza Maryja Panna ponownie zapowiedziała, że uczyni cud w październiku - aby wszyscy uwierzyli.

Poleciła dzieciom, aby codziennie odmawiały różaniec - „Módlcie się, módlcie się wiele i czyńcie ofiary za grzeszników, ponieważ wiele dusz idzie do piekła, bo nie mają nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił”.

Święty kapłan z Ars, św. Jan Maria Vianney o Mszy Świętej

 

Święty kapłan z Ars, św. Jan Maria Vianney:

 

„Gdybyśmy znali wartość Mszy Świętej, umarlibyśmy z radości”.

 

„Gdybyśmy znali wartość Najświętszej Ofiary Mszy św., jakże wielkiego wysiłku podjęlibyśmy, aby w niej uczestniczyć.”

 

„Jak szczęśliwy jest ten Anioł Stróż, który towarzyszy duszy, gdy idzie na Mszę św.”.

 

„Msza Wszechczasów jest nabożeństwem świętych”.

Msza święta - najcenniejszy skarb

 

83'a rocznica śmierci o. Maksymiliana M. Kolbego

         83 lata temu franciszkanin ojciec Maksymilian Maria Kolbe oddał życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka w niemieckim obozie KL Auschwitz. Dokładnie zmarł z głodu i został dobity zastrzykiem fenolu w dniu 14 sierpnia, w wigilię święta Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Dzień później, 15 sierpnia opuścił obóz przez komin krematorium udając się w kierunku nieba. „Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce” – czytano tego dnia w kościołach. Dziś jednak moderniści z posoborowego neokościoła już dawno zanegowali jego świętość, "kanonizując" go jako męczennika.

Ojciec Kolbe był Wyznawcą! Jego proces kanoniczny rozpoczął się jako Kapłana Wyznawcy, i nawet został przez Montiniego "beatyfikowany" właśnie jako Kapłan Wyznawca. Dopiero Wojtyła na siłę zmienił "kwalifikacje czynu" i zrobił z niego męczennika! Po co? Właśnie po to... W przypadku męczenników można pominąć cały życiorys, heroiczność cnót, myśli, dzieła, twórczość świętego, i mówić tylko o jego "męczeńskiej" śmierci (śmierć o. Kolbego była chwalebna, zmarł zamiast bliźniego, ale to nie było stricte męczeństwo za wiarę), zamiast o chwalebnym życiu....

Wniebowzięcie NMP

 

O. Pio: Prawdziwa misja

 

Niedawno ukazał się nowy podwójny numer "Rycerza Niepokalanej 1922"

Egzemplarz poglądowy

      Niedawno został udostępniony nowy podwójny numer pisma "Rycerz Niepokalanej 1922".

"Rycerz Niepokalanej 1922" wznowiony po roku 1952 nie ma żadnych naleciałości modernistycznych i jest wydawany w duchu o. Maksymiliana Marii Kolbego w pełnym oddaniu Chrystusowi i Niepokalanej. 

Pismo ma ciągłość duchową i numeryczną z "Rycerzem Niepokalanej" założonym i wydawanym przez o. Maksymiliana Kolbego najpierw w Krakowie a w okresie późniejszym w Niepokalanowie.

Obecnie wydany numer pisma dostępny jest w kaplicy pw. Matki Bożej Królowej Polski księdza Rafała Trytka ICR w Krakowie przy ulicy Sarego 18/2 oraz pod adresem: glostradycji@gmail.com

Nowy numer pisma ukaże się we wrześniu AD 2024.

Niech Najświętsza Maryja Panna błogosławi Wam we wszystkich aspektach naszego ziemskiego życia i prowadzi do żywota wiecznego. Amen.

W Jezusie i Maryi

Brat Rajmund tOF

Archiwum Rycerstwa Niepokalanej 1917

          W ostatnich dniach archiwum Rycerstwa Niepokalanej 1917 wzbogaciło się o kilkanaście numerów "Rycerza Niepokalanej" z lat 1947 - 1952 (w którym to roku w listopadzie ukazał się ostatni numer pisma). Wszystkim ofiarodawcom dziękujemy. 

Prosimy Szanownych Czytelników o nadsyłanie archiwalnych materiałów związanych z "Rycerzem Niepokalanej" oraz Rycerstwem założonym przez o. Maksymiliana Kolbe na adres Redakcji:

44-100 Gliwice, ul. Adama Asnyka 6/6

Za wszystkie nadesłane materiały składamy serdeczne BÓG ZAPŁAĆ!

Św. Jan Maria Vianney: O modlitwie

 

Ojciec Pio: Zakończcie ten sobór!

 

Św. Tomasz z Akwinu: O społeczności i władzy

 

Pomóż Tradycyjnym Franciszkanom z Brazylii

 

Św. Jan Bosko: Odwaga niegodziwców...

 

Franciszkanie z Brazylii: Przyjęcie do III Zakonu

 Pax i Bonum!

W święto Świętego Dominika przyjęliśmy w Seminarium do Trzeciego Zakonu Świeckiego Pana Mateusza Alvesa, nadając mu imię religijne: Brat Dominik od Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Matki Boskiej Śnieżnej

            Tytuł "Śnieżna", nadany przez tradycję Matce Bożej, związany jest z Bazyliką Matki Bożej Większej w Rzymie. Tytuł „Śnieżna”, nadany przez tradycję Matce Bożej, związany jest z największą świątynią Jej dedykowaną na Zachodzie, mianowicie Bazyliką Matki Bożej Większej w Rzymie. Według legendy, upowszechnionej w końcu XIII wieku, „za papieża Liberiusza (352-366) patrycjusz rzymski Jan i jego szlachetna małżonka, nie mając potomstwa postanowili Matkę Bożą uczynić spadkobierczynią swego wielkiego majątku. Oboje małżonkowie prosili gorąco Boga, by wola Najświętszej Panny dotycząca dobrego zużytkowania ich posiadłości została im w jakiś sposób objawiona. Matka Boża wysłuchała ich prośby i potwierdziła to niezwykłym zjawiskiem. W nocy 5 sierpnia, a więc w czasie, gdy w Rzymie bywają największe upały, część wzgórza eskwilińskiego pokryła się śniegiem. Tej nocy Matka Boża objawiła się we śnie obojgu małżonkom i każdemu z nich przedłożyła swoje życzenie, aby tam, gdzie znajdą śnieg na wzgórzu, ku Jej czci zbudowali kościół. W taki właśnie sposób chciała zostać ich spadkobierczynią. Patrycjusz Jan powiadomił o tym papieża Liberiusza, który miał identyczny sen. Rano więc udał się papież, otoczony klerem i ludem, w uroczystej procesji na pokryte śniegiem wzgórze i tam oznaczył miejsce na budowę kościoła Panny Maryi” (J. J. Kopeć). Bazylika rzeczywiście została wybudowana za papieża Liberiusza i przez niego poświęcona. Kolejni papieże przebudowywali tę świątynię i ją upiększali. W tej Bazylice są relikwie żłóbka Pana Jezusa, groby siedmiu papieży, wśród nich relikwie św. Piusa V oraz kaplica z cudownym obrazem Matki Bożej Śnieżnej, zwanym też Salus Populi Romani, czyli Ocalenie Ludu Rzymskiego. 

Święto Matki Boskiej Śnieżnej rozpowszechniło się w Polsce w wieku XV, natomiast liczne Jej wizerunki, często przywożone z Rzymu, zaczęły się upowszechniać od 1600 roku. Często te obrazy umieszczano w kaplicach bractw różańcowych, dlatego też nazywano je obrazami Matki Bożej Różańcowej. 

Modlitwy Kościoła: Anima Christi

       "Anima Christi, sanctifica me. Corpus Christi, salva me. Sanguis Christi, inebria me. Aqua lateris Christi, lava me. Passio Christi, conforta me. O bone Jesu, exaudi me. Intra tua vulnera absconde me. Ne permittas me separari a te. Ab hoste maligno defende me.In hora mortis meae voca me. Et jube me venire ad te, Ut cum Sanctis tuis laudem te, In saecula saeculorum". Amen.

"Duszo Chrystusowa, uświęć mnie. Ciało Chrystusowe, zbaw mnie, Krwi Chrystusowa, napój mnie. Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie. Męko Chrystusowa, pokrzep mnie. O dobry Jezu, wysłuchaj mnie. W ranach swoich ukryj mnie. Nie dopuść mi oddalić się od Ciebie. Od złego ducha broń mnie. W godzinę śmierci wezwij mnie. I każ mi przyjść do siebie, Abym z świętymi Twymi chwalił Cię, Na wieki wieków". Amen.

Modlitwa do św. Dominika

Modlitwa do św. Dominika "O spem miram"

O nadziejo przedziwna, którąś dał opłakującym Cię, kiedy przybliżał się Twój zgon: że będziesz po swej śmierci pomocny swoim braciom, skoro stawisz się przed Wszechmocnego Boga tron.

Spełń, Ojcze, to coś przyrzekł w ostatnią godzinę, i nam Twoim sługom okaż swą przyczynę!

Ty, coś tyloma cudy swe imię wsławił, gdyś leczył ciała chore i kalekie, przyjdź do nas z łaską Pana Chrystusową i uzdrów dusze tą niebiańską mocą!

Spełń, Ojcze, to coś przyrzekł w ostatnią godzinę, i nam Twoim sługom okaż swą przyczynę!

Niech Ojcu chwała wiecznie brzmi, Synowi i Duchowi po wszystkie dni.

Spełń, Ojcze, to coś przyrzekł w ostatnią godzinę,i nam Twoim sługom okaż swą przyczynę!

Módlmy się: Wszechmogący Boże, niech święty Dominik, który był gorliwym głosicielem objawionej prawdy, wspiera Twój Kościół swoimi zasługami i nauką i niech będzie dla nas troskliwym opiekunem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

3 dni temu obchodziliśmy święto Św. Ignacego Loyoli, Wyznawcy

Ignacy Loyola (ur. przed 23.10.1491 r., zm. 31.07.1556 r.)

Tak naprawdę nazywał się Iñigo López; imię zmienił ku czci św. Ignacego Antiocheńskiego, którym zachwycił się po swoim nawróceniu. Pochodził z licznej, szlacheckiej rodziny o baskijskim rodowodzie; był najmłodszym z trzynaściorga dzieci Beltráma i Mariny.

Jego matka niedługo po porodzie zmarła, ojciec zaś zmarł, gdy Iñigo López miał lat 16. Mimo, że nominalnie rodzina była katolicka, to jednak chłopak nie miał solidnych wzorców; ojciec nie był przykładnym mężem, zaś starszy brat, który był księdzem, także prowadził się haniebnie.

Mimo, że jako młodzieniec został niejako ukierunkowany do służenia Bogu, to bardziej pociągały go sprawy światowe. Jako dzielny i niepokonany rycerz uczestniczył w wielu potyczkach i bitwach, marzył o sławie, księżniczkach, trwonił czas na hazardowych grach, zapuścił długie włosy i nosił dumnie miecz, sztylet oraz każdą oręż w którą się zaopatrzył. I tak upływały lata, gdy gonił za mirażami tego świata. Jednak jako prawy rycerz był wierny zasadom honoru i wspaniałomyślności. Od 1517 r. pełnił służbę w przybocznej gwardii księcia Antonio Manrique de Lara, wicekróla Królestwa Nawarry. W 1521 roku wywiązała się wojna o Nawarrę pomiędzy Francją a Hiszpanią. Znalazł się w oblężonej Pampelunie, gdzie ofiarnie stawiał opór nacierających wojskom francuskim.

Święto Matki Bożej Anielskiej

         Odpust zupełny w Kościele katolickim oraz zakonach i zgromadzeniach franciszkańskich obchodzony jest 2 sierpnia w uroczystość patronki Porcjunkuli Matki Bożej Anielskiej.

Św. Franciszek z Asyżu gorąco prosił Boga o łaskę zbawienia wszystkich ludzi. Objawili mu się Jezus i Maryja, obiecując mu, że kto z wiernych nawiedzi kapliczkę Porcjunkuli pw. Matki Bożej Anielskiej od I nieszporów, czyli zachodu słońca 1 sierpnia do II nieszporów, czyli zachodu słońca 2 sierpnia (Uroczystość Matki Bożej Anielskiej), ten dostąpi łaski odpustu zupełnego odpuszczenia win za wszystkie swoje grzechy i darowania przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, ale musi się z nich szczerze wcześniej wyspowiadać, otrzymując ważnie sakramentalne rozgrzeszenie. Ponieważ trudno było wiernym z odległych stron świata spełnić te warunki, więc Kościół zatwierdził, że Odpust Porcjunkuli mogą dostąpić wszyscy bracia i siostry należący do któregoś z trzech zakonów franciszkańskich, którzy od zachodu słońca 1 sierpnia do zachodu słońca 2 sierpnia nawiedzą dowolny kościół franciszkański, przy którym pełnią posługę duchową zakonnicy franciszkańscy.

Kto w tym dniu (2 sierpnia) nawiedzi kościół franciszkański, spełniając zwykłe warunki konieczne do uzyskania odpustu, zyskuje odpust zupełny.

Papież Leon XIII: Unikać zażyłości...

     "Każdy powinien unikać zażyłości (...) z tymi, którzy ukrywają się pod maską powszechnej tolerancji, szacunku dla wszystkich religii i pragnienia pogodzenia maksym Ewangelii z maksymami rewolucji. Ci ludzie dążą do pojednania Chrystusa i Beliala"

Papież Leon XIII,Custodi di quella fede

Modlitwa Świętego Franciszka

O Panie, uczyń z nas narzędzia Twego pokoju,

abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść;

Wybaczenie, tam, gdzie panuje krzywda;

Jedność, tam, gdzie panuje zwątpienie;

Nadzieję, tam, gdzie panuje rozpacz;

Światło, tam , gdzie panuje mrok;

Radość, tam, gdzie panuje smutek.

Spraw, abyśmy mogli nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;

Nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
Nie tyle szukać miłości, co kochać;

albowiem dając - otrzymujemy;

wybaczając - zyskujemy przebaczenie;
a umierając rodzimy się do wiecznego życia
przez Chrystusa Pana naszego.

Amen