III. Szlakiem Białego Orła
- Polska nie kończy się. Polska wciąż się staje w każdym pokoleniu Polaków, a jest taka jaką my ją chcemy mieć, to jest, jaką sobie wymarzymy i zbudujemy – myślą, sercem, wolą.
- U kolebki Polski jest Krzyż Chrystusowy, dzieje Polski, to symbioza Narodu z Kościołem, misją Polski jest realizacja pełnego chrześcijaństwa w życiu społecznym narodów. Białego Orła wieść w kierunku Krzyża jest zaszczytnym trudem rycerza.
- Koroną Polski została ukoronowana przez Naród po wszystkie czasy Niepokalana, Matka Boga. Rycerz stara się wiernie wypełnić śluby Narodu. Na każdym posterunku, gdzie go postawił obowiązek, pracuje dla wzmożonej potęgi Polski.
4. Rycerz nie lubi manifestować słowami swego patriotyzmu, albowiem wie, że prawda jedyna w czynie ludzkim.
- Rycerz jest czujny wobec zła, które dostrzega w swej Ojczyźnie, wyrabia w sobie zmysł rzeczowej krytyki, nie poprzestaje jednak na gołosłownych protestach lecz na każdym odcinku swego życia buduje nową, lepszą Polskę.
- Ład w Ojczyźnie jest wtedy, gdy zarówno rządzeni jak i rządzący szanują prawa. Rycerz jest zawsze obrońcą praworządności a wrogiem wszelkiego bezprawia.
- Rycerz piętnuje szkodników społecznych, którzy niszczą moralne i materialne dobra Polski.
- Rycerz nie poprzestaje na wspomaganiu ubogich, lecz stara się poznać przyczyny nędzy, aby gdy będzie człowiekiem samodzielnym wziąć udział w urzeczywistnieniu zasad sprawiedliwości społecznej.
- Rycerz studiuje dzieje Polski, ćwiczy się w kunsztownym władaniu mową polską i poznaje swój kraj.
- Rodakom poległym za Ojczyznę w boju, lub skatowanym na to, że byli Polakami – winien jest rycerz pamięć i cześć.
Leon Brodowski
Rycerz Niepokalanej, maj 1946, rok XXV, nr 10, str. 262.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz