NOSZENIE SUTANNY

Przede wszystkim sutanna jest ciągłym przypomnieniem, że jest się wybranym przez Boga. Kapłan nie jest taki jak my, ma ręce poświęcone i nosząc sutannę krzyczy do świata, że ​​wyrzekł się wszystkiego, aby pójść za naszym Panem Jezusem Chrystusem,

Ks. Bosko nosił przez cały czas sutannę, aby wszyscy wiedzieli, komu służy. Sutanna jest sakramentalium dla księdza, dlatego podczas obrzędu nałożenia jest błogosławiona wodą święconą i okadzana. Obecność kapłana w sutannie wymusza szacunek. Ludzie chętniej będą chcieli do niego podejść i poprosić go o modlitwę, może o radę, czemu nie? Albo poprosić o spowiedź.

Ksiądz to nie zwykły pracownik, który siedzi w biurze według ustalonego harmonogramu, ksiądz jest zawsze kapłanem i musi nosić ​​cały czas sutannę.

Na ileż rzeczy odważyliby się księża, gdyby nie sutanna. Sutanna chroni ich przed pokusą wejścia np. do baru. Chroni ich także przed próżnością, niestety dzisiaj widzimy wielu ubranych jak każdy laik, nawet zdominowanych przez modę, więc sutanna wzywa ich do skromności w ubiorze.

Jest też przykładem posłuszeństwa duchowi i prawodawstwu Kościoła. Jako osoba mająca udział w Świętym Kapłaństwie Chrystusa kapłan musi być przykładem pokory, posłuszeństwa i samozaparcia. Sutanna pomaga mu praktykować ubóstwo, pokorę w ubiorze, posłuszeństwo dyscyplinie Kościoła i pogardę dla rzeczy tego świata. Nosząc sutannę, trudno będzie kapłanowi zapomnieć o swojej ważnej roli i Misji, jaką powierzył mu nasz Pan Jezus Chrystus.

Sutanna na zawsze pozostanie niepowtarzalnym symbolem kapłaństwa, ponieważ tak ją urządził Kościół w swej ogromnej mądrości i przez wieki wydała ona wspaniałe owoce.